De droombaan van Wilton
Ik ben geen chirurg geworden, maar in het vastgoed probeer ik dingen te ‘herstellen’ en toekomstbestendig te maken.
Molenlanden heeft een aantal gebouwen in eigendom. Gebouwen met een publieke functie op het gebied van onderwijs en opvang, sport, cultuur, welzijn en zorg. Denk bijvoorbeeld aan: scholen en kinderopvang, culturele centra, gezondheidsinstellingen en sportaccommodaties. Ons team zorgt voor de ontwikkeling, het (dagelijkse) onderhoud en het beheer van dit maatschappelijk vastgoed. Daarbij zijn er veel contacten met gebruikers en partners in de gemeente.
Wilton Christiaanse, strategisch adviseur Vastgoed, had als kind een ideaal wereldbeeld. Hij wilde iedereen gezond maken als chirurg. Maar op de middelbare school wist hij het niet meer zo goed. Zijn ontdekkingstocht begon bij planologie en later sociale geografie. Hij maakte zeven maanden lang een wereldreis en kwam terecht…in het winkelvastgoed. ‘Na verloop van tijd trok maatschappelijk vastgoed mij steeds meer.’ Wilton werkte bij een grote en een kleinere gemeente en maakte recent de overstap naar Molenlanden.
‘Ik werd getipt door een oud-collega die bij Molenlanden werkte’, vertelt Wilton. ‘Na een kop koffie en een goed gesprek werd ik enthousiast over de uitdagingen die hier lagen. Mijn eerste werkdag in Molenlanden was trouwens een bijzondere ervaring. Ik kreeg meteen 17 HR-gerelateerde taken in mijn mailbox, van cursussen tot pensioenregelingen. Dat vond ik heel professioneel en uitstekend geautomatiseerd. Je kunt direct aan de slag met je toekomst!’
Wilton houdt zich bezig met het beheren en verbeteren van de vastgoedportefeuille. Wilton: ‘Molenlanden heeft 20 kernen. De vastgoedportefeuille is groot en versplinterd. Er zijn verschillende afspraken en behoeften. Dat maakt mijn werk extra uitdagend.’
Een van zijn belangrijkste projecten is het Integrale Huisvestingsplan (IHP), waarin de huisvesting van scholen en andere maatschappelijke voorzieningen wordt samengebracht. ‘Ik voer de regie op de uitvoering. We kijken niet alleen naar nieuwbouw, maar ook naar een efficiënter gebruik van bestaande gebouwen. Door functies te combineren, worden gebouwen duurzamer en kunnen we kosten besparen. Ik zit graag dicht op de politiek en werk prettig samen met de wethouders vastgoed en onderwijshuisvesting.Hier heb je korte lijntjes en zie je concreet wat je bereikt.’
Wilton houdt nog steeds van reizen en de ontmoetingen die dat oplevert. ‘Eén van de mooiste herinneringen heb ik aan een man in Nepal die op een plein koffie verkocht. Elke ochtend ging ik bij hem zitten op een sinaasappelkistje. Er was een bijzondere verbondenheid zonder dat we elkaars taal spraken. Toen ik na een week verder ging, ontroerde het afscheidnemen mij.’
Een andere ontmoeting had hij in China, waar een Taiwanese zakenman hem zijn visitekaartje gaf. In Taiwan aangekomen, belde Wilton het nummer en kreeg zowaar een secretaresse aan de lijn die een afspraak maakte. Wilton werd in een limousine opgehaald door de zakenman voor sightseeing in Taipei en een chique diner. ‘Dat soort ervaringen leert je om vertrouwen in mensen te hebben. Uitgaan van het goede in anderen…Dat is voor mij belangrijk.’
Ik ben geen chirurg geworden, maar in het vastgoed probeer ik dingen te ‘herstellen’ en toekomstbestendig te maken.
Toen ze twaalf jaar oud was, had Wietske al een bijbaantje in de horeca. Ze droomde van een eigen hotel met restaurant. ‘Van kinds af aan heeft hospitality mij getriggerd. Ik vind het prachtig om mensen een fijne ervaring te geven.’
Logischerwijs ging ze naar de hotelschool, maar haar carrière verliep anders. Ze kwam in aanraking met spinning, gaf les en werd sales- en vestigingsmanager van diverse sportketens. Nu zet ze haar hospitality in voor collega’s en bezoekers van Molenlanden.
Wietske, adviseur & coördinator Facilitaire Zaken, startte met een uitdagende opdracht: de verhuizing regelen naar een nieuwe werklocatie in Bleskensgraaf.
‘Ik kreeg een flinke to do-lijst, een krappe planning en nogal wat hoofdbrekens. Maar de organisatie van de verhuizing is in drie maanden tijd gelukt. We hebben dan ook een geweldig team dat van aanpakken weet. En ook andere collega’s hielpen direct als ik vragen had.’
De werklocatie wordt door collega’s overwegend als positief ervaren. Wietske: ‘Het gebouw is superlicht, open en toegankelijk. Alle huisstijlkleuren komen terug en de kamers hebben de namen gekregen van buurten uit de kernen. Het pand is goed gefaciliteerd met een green room om te filmen en grote schermen om online te presenteren en hybride te overleggen. Er is bewust gekozen voor flexwerken om integraal werken te bevorderen. De locatie wordt gezien als een prettige ontmoetingsplek. Collega’s zijn trots op onze werklocatie en nodigen hun gasten hier graag uit. Tijdens een evaluatie hebben teams aangegeven wat ze prettig vinden en hebben ze punten voor verbetering gedeeld.’
Voor Wietske is hospitality meer dan een vak. Het is een manier van werken. ‘Gastvrijheid is oprechte aandacht voor mensen, vragen wat ze nodig hebben, luisteren en ervoor zorgen dat ze met een goed gevoel de deur uitgaan. Mijn collega’s doen er alles aan om inwoners goed te helpen. Als team Facilitaire Zaken zorgen wij dat collega’s hun werk goed kunnen doen. Of ik nu in een hotel werk, op een sportlocatie of bij de gemeente…Het maakt niet zoveel uit. Als ik maar kan doen wat ik mooi vind aan mijn vak: de dienstverlening naar een hoger level brengen.’
Dit is mijn droombaan. Ik heb leuke collega’s, uitdagend werk en leer veel, zoals bijvoorbeeld het organiseren van een aanbesteding. Mijn eigen B&B zit nog steeds in mijn achterhoofd. Dat komt misschien nog wel een keer.
We zijn wendbaar en sluiten aan op de behoefte van de ander.
We verbinden ons met collega’s, inwoners, ondernemers, partners in de gemeente en de regio.
We vernieuwen door samen te verlangen, verkennen, experimenteren en vorm te geven.
We leren door te experimenteren met vertrouwen in onze eigen kracht en samen met anderen.
We voelen ons individueel en als team verantwoordelijk voor de kwaliteit van ons werk.